google_tag container primary
status check 1
path check 1
role check 1
entity_bundle:node check 1
entity_bundle:taxonomy_term check 1
entity_bundle:webform_submission check 1
page_not_found_request check 1
webform check 1
after alter 1
status check 1
path check 1
role check 1
entity_bundle:node check 1
entity_bundle:taxonomy_term check 1
entity_bundle:webform_submission check 1
page_not_found_request check 1
webform check 1
after alter 1
Rwa barkowa, inaczej ramienna lub brachialgia, to dolegliwość zaliczana do grupy korzeniowych zespołów bólowych odcinka szyjnego kręgosłupa. Obejmuje kręgosłup, bark, a nawet całą kończynę górną. Nie jest schorzeniem tylko zjawiskiem wywołanym przez ucisk korzeni nerwowych, do których doprowadzają przeciążenia, urazy oraz inne choroby zapalne. Objawy rwy barkowej są dość uporczywe, dlatego konieczne jest leczenie farmakologiczne i rehabilitacja, która pomoże je złagodzić.
Rwa barkowa jest zaburzeniem neurologicznym, dlatego to właśnie do tego specjalisty powinniśmy się udać, jeśli zmagamy się z bólem. W diagnostyce może pomóc też ortopeda, który przeprowadzi badanie przedmiotowe pacjenta i zleci inne. Ważnym aspektem potencjalnego leczenia jest dbanie o właściwą pozycję ciała podczas wykonywania codziennych czynności. Rwa ramienna lubi nawracać. Jej symptomy są wtedy coraz silniejsze.
Co to jest rwa barkowa?
Rwa barkowa to zaburzenie neurologiczne, które zalicza się do korzeniowych zespołów bólowych. Powstaje ona w wyniku uszkodzeń krążków międzykręgowych w odcinku szyjnym kręgosłupa i potrafi utrudnić funkcjonowanie. Nierzadko obejmuje nie tylko bark czy sam kręgosłup, lecz też całą kończynę. Zaburzenie objawia się zwykle dolegliwościami bólowymi i prowadzi do niesprawności, dlatego warto zadbać o poprawę stanu zdrowia. Rwę barkową bardzo często nazywa się ramienną, a jej fachowe określenie to brachialgia.
Nie ma przedziału wiekowego, który klasyfikowałby natężenie tego zjawiska. Przypadłość może pojawić się u każdego, którego kręgosłup w odcinku szyjnym uległ urazowi mechanicznemu, jest lub był przeciążony, bądź wymuszona została niewłaściwa pozycja ciała. Zaburzeniu nie pomagają też zmiany zwyrodnieniowe, które wcale nie muszą pojawiać się z wiekiem. Wymaga ono leczenia farmakologicznego, fizjoterapii i rehabilitacji. Dobrym rozwiązaniem jest zdiagnozowanie chorego za pomocą metody McKenziego1, polegającej na stymulacji poszczególnych partii mięśni. Dzięki temu można określić poziom bólu i miejsce podrażnienia korzeni nerwowych.
Przyczyny powstania rwy barkowej
Etiologia powstania rwy barkowej jest wieloczynnikowa. Za główną przyczynę uważa się uszkodzenie krążków międzykręgowych w odcinku szyjnym kręgosłupa. Jednak do tego zjawiska nie dochodzi automatyczne. Jego powstawaniu sprzyjają:
- rozmaite stany zapalne tkanek lub nerwów,
- urazy mechaniczne powstałe na skutek wypadku,
- przeciążenia,
- dyskopatia, która wiąże się z wypadaniem krążków międzykręgowych,
- krwotoki i obrzęki w obrębie nerwów,
- gwałtowne i nieprzemyślane ruchy głowy.
Rwa barkowa bardzo często jest rezultatem zmian zwyrodnieniowych, postępujących z biegiem czasu. Jej objawy łagodnieją tylko na chwilę, potem wracają i są silniejsze.
Objawy rwy barkowej
Charakterystycznym i niezmiennym objawem rwy barkowej jest dokuczliwy ból. Zazwyczaj promieniuje wzdłuż całego kręgosłupa szyjnego i nierzadko sięga aż do palców rąk2. To ból korzeniowy – wynika z ucisku na nerwy, dlatego możemy go odczuwać od przebudzenia aż do późnych godzin nocnych. Dolegliwości te mogą objąć także łopatkę i przednią część klatki piersiowej, co uniemożliwia funkcjonowanie i jest trudne do wytrzymania. Konsekwencją tego stanu bywają zaburzenia czucia. Czasem też prowadzi do utraty siły w dłoni.
Jak wygląda diagnostyka rwy barkowej?
Rozpoznawaniem rwy barkowej zajmują się ortopeda z neurologiem. O tym, jaki jest stan chorego, można przekonać się na podstawie analizy przedmiotowej. Inne badania służą potwierdzeniu założonej tezy. W razie wątpliwości chory jest kierowany na rentgen, rezonans magnetyczny lub tomografię komputerową. Jeśli specjalista zaobserwuje duży ucisk na nerwy, konieczne będzie badanie przewodnictwa nerwowego (EEG).
Diagnostyka rwy barkowej nie jest trudna, natomiast leczenie tego zaburzenia bywa czasochłonne i długie. Wymaga wielu miesięcy fizjoterapii i zmiany dotychczasowego trybu życia.
Rwa barkowa – ćwiczenia i leki
Rwę barkową trzeba leczyć farmakologicznie. Niezbędna jest również długa rehabilitacja, która przywraca choremu sprawność. Złagodzenie objawów jest możliwe dzięki lekom przeciwbólowym i przeciwzapalnym, zwłaszcza z grupy NLPZ (Niesteroidowych Leków Przeciwzapalnych). Do takich należy m.in. Ketonal, który stosuje się przy dolegliwościach bólowych o nasileniu lekkim do umiarkowanego - krótkotrwale3. Obecnie można go kupić bez recepty, ale nie należy przekraczać dobowej dawki zalecanej przez producenta. Lekarz może zdecydować o włączeniu leków zwiotczających mięśnie. Te są jednak dostępne wyłącznie na receptę.
Ważnym aspektem w leczeniu rwy barkowej jest fizjoterapia. Zabiegi dobiera się stosownie do możliwości i stopnia bólu chorego. Jego poziom można określić popularną metodą McKenziego, która od lat stosowana jest w diagnostyce i leczeniu bólu pochodzenia korzeniowego2. Pacjent wykonuje ruchy zalecone przez rehabilitanta. Mają mu pomóc w usunięciu przyczyny powstania dolegliwości. Inne metody leczenia rwy barkowej to kinesiotaping, krioterapia oraz masaż.
KETO/019/03-2021
